O współczesnej medycynie

Zanim ktokolwiek wybierze się z poważnym problemem zdrowotnym do lekarza, powinien przeczytać książkę Nathana Belohkfsky'go Jak dawniej leczono, czyli plomby z mchu i inne historie, którą można jeszcze kupić poprzez Allegro. To wstrząsająca lektura, a jeszcze bardziej wstrząsający jest płynący z niej wniosek, że tak naprawdę w medycynie od wieków niewiele się zmieniło, jeśli chodzi o mało empatyczny i czysto merkantylny stosunek dużego odsetka lekarzy do pacjentów. Lekarze zatroskani zdrowiem swoich pacjentów, starający się im pomóc, czasami wbrew obowiązującej doktrynie i narzucanym szkodliwym procedurom, to wymierające plemię [ 1 ] zagrożone dodatkowo utratą prawa wykonywania zawodu z powodu wykorzystywania niekonwencjonalnych bądź odrzuconych, ale wcześniej stosowanych z dobrym skutkiem, metod. [ 2 ].

Nieszczęściem współczesnej medycyny jest istnienie zarządzających nią centralnych instytucji zatwierdzających metody leczenia i wytyczających kierunek rozwoju medycyny pod dyktando Wielkiej Farmy, której motorem działania jest wyłącznie zysk. Na całym świecie prowadzone są liczne badania medyczne, z których dla pacjentów wynika niewiele dobrego, ponieważ najważniejsze odkrycia, które mogłyby skutkować uleczaniem ludzi, bywają ukrywane, bagatelizowane lub odrzucane, zwykle z pomocą innych badań, których jedynym celem jest zanegowanie lub zasianie wątpliwości wobec tamtych. Dobrym tego przykładem są badania wzbudzającej obecnie słuszne obawy technologii 5G [ 3 ], w przypadku której niezależne od przemysłu badania jednoznacznie dowodzą szkodliwości stosowanych w niej częstotliwości fal, zaś badania finansowane przez przemysł telekomunikacyjny temu przeczą. Czyim badaniom ufać w takim wypadku? Na pewno nie tym, które są finansowane przez podmioty kierujące się w swojej działalności chciwością. To oznacza, że do badań firmowanych przez spółki telekomunikacyjne i koncerny farmaceutyczne należy podchodzić z wielką nieufnością, jeśli stoją one w sprzeczności z badaniami niezależnych naukowców.

Kiedy słyszy się o jakichś osobliwych odkryciach, często sprzecznych ze zdrowym rozsądkiem, warto zadać sobie wówczas pytanie, kto finansował te badania i czy miał w tym jakiś ukryty cel - zwykle duże zyski. Jedyne, co dobrze się udaje współczesnej medycynie, to wymyślanie nowych chorób, czym poszczycić się może jak żaden inny dział medycyny, psychiatria, gdzie kilka prostych chorób rozmnożono do kilkuset, l to z pewnością jeszcze nie koniec inwencji twórczej psychiatrów.

Podobnie dzieje się w innych działach medycyny, ale nie na aż taką skalę. Tu również wymyśla się choroby, biorąc zestaw objawów i nadając mu nazwę. l tak pojawia się nowa choroba, czasami upamiętniona nazwiskiem jej pomysłodawcy, która chorobą nie jest, a jedynie zestawem objawów, po czym „leczy się" (tłumi się) te objawy zamiast ustalić ich przyczynę i ją usunąć. Rzeczywistych chorób jest dużo mniej, albowiem choroby mają to do siebie, że manifestują się w odmienny sposób w zależności od osoby i środowiska, co skutkuje złudzeniem ich mnogości i różnorodności czego dowodzą nowoczesne urządzenia diagnostyczne, wciąż ignorowane przez medycynę akademicką, zwłaszcza w Polsce, takie jak na przykład Quantec, TimeWaver Oberon i inne.

(Twoje dane sa całkowicie bezpieczne,
za zapis - upominek)