Startowa
Do nadrzędnej
Nowości
English
Komunikaty
Anty
Inne
English articles
O nas
Współpraca
Linki
Polecamy
Ściągnij sobie
Zastrzeżenie

 

Lek homeopatyczny to nie placebo

Tekst od Nieznanego Świata (miesięcznik) - za zezwoleniem Redakcji.

Wbrew twierdzeniom ludzi niemających pojęcia, o czym mówią, realność i skuteczność działania homeopatii potwierdzają wyniki licznych naukowych badań oraz doświadczeń prowadzonych na całym świecie. Pomijanie ich milczeniem świadczy albo o ignorancji, albo o wyjątkowo złej woli osób atakujących biofizyczną metodę uzdrawiania. 

Homeopatia to temat wciąż kontrowersyjny. Wielu ludzi pod wpływem wszechobecnej indoktrynacji wychodzi z założenia, że jest ona oszustwem, ponieważ lek, w którym praktycznie brak substancji czynnej, nie może oddziaływać prozdrowotnie na chory organizm.

Poniżej prezentujemy fragment publikacji zamieszczonej w wrześniowym numerze NŚ (09/2016).

Zarzuca się jej, że nie ma udokumentowanych podstaw naukowych, a zdarzające się niekiedy wyleczenia spowodowane są efektem placebo. Czy to fakt, czy też przekonanie, które z prawdą nie ma nic wspólnego? Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie w oparciu o opublikowane wyniki badań naukowych, które już od wielu lat poświęcano zarówno testom skuteczności leków homeopatycznych, jak i poszukiwaniom mechanizmów wykorzystywanych przez tego rodzaju terapię.
Czym różni się lek homeopatyczny od syntetycznych lekarstw alopatycznych2? Medycyna alopatyczna nastawia się na walkę z chorobą poprzez łagodzenie jej objawów za pomocą dawki farmaceutyku, która musi być zawyżona, gdyż tylko jej niewielka część dotrze tam, gdzie jest potrzebna, podczas gdy pozostała może wywołać w innych strefach ciała symptomy niepożądane, będąc tam zupełnie zbędną. Homeopatia przyjęła inną strategię stymulacji powrotu do zdrowia, ponieważ w procesie leczniczym wykorzystuje objawy choroby. Lek homeopatyczny zawiera zatem znikomą zawartość substancji, która wywołuje te same symptomy jak leczona choroba, natomiast podawana w śladowym stężeniu aktywuje reakcję obronną organizmu w stosunku do tej dysfunkcji, czyli proces samozdrowienia i powrót do stanu równowagi ustrojowej.
Sposób leczenia podobnego podobnym zawdzięczamy niemieckiemu lekarzowi Samuelowi Hahnemannowi (1755-1843), który sformułował i opisał zasady takiej terapii, wychodząc z założenia, że każda choroba jest efektem zaburzeń sterowania procesami przebiegającymi w żywym organizmie.

Dziś można powiedzieć, że stwierdzenie to w całej rozciągłości potwierdziły wyniki badań prowadzonych nad homeopatią.

Już porównanie liczby zgonów w europejskich szpitalach homeopatycznych i pozostałych placówkach leczniczych podczas epidemii cholery w Europie w połowie XIX wieku, zaprezentowane przez Bernarda Leary’ego, można uznać za niewątpliwy test jej skuteczności. W wiedeńskich szpitalach praktykujących medycynę ortodoksyjną wyleczono wtedy 30% chorych, podczas gdy w szpitalach homeopatycznych uratowano ich 67%.

Znacznie wyższe wskaźniki wyleczenia przy zastosowaniu homeopatii zanotowano również w innych częściach Europy. W latach 1918-1919 spustoszenie wśród ludności naszej planety poczyniła pandemia grypy. Według danych przedstawionych w 1921 roku przez prof. dr. W. A. Deweya (University of Michigan), przy leczeniu przez lekarzy homeopatów przypadków grypy śmiertelność wyniosła około 1,05%, podczas gdy leczenie metodami konwencjonalnymi zakończyło się śmiercią 30% pacjentów. Dla powikłań w postaci zapalenia oskrzeli/płuc śmiertelność pacjentów leczonych homeopatycznie wzrosła do 2,1%, natomiast przy zastosowaniu salicylanów wyniosła ona 60%. Były to zarazem pierwsze sygnały, że lek homeopatyczny stymuluje siły obronne organizmu, czyli działa w sposób analogiczny jak szczepionka.

Lek homeopatyczny powstaje poprzez rozcieńczanie połączone z wytrząsaniem kolejnych, coraz słabszych roztworów zasadniczego leku w czystej wodzie zgodnie z zasadą 1 porcja leku + 99 porcji wody, przy czym czynności te powtarza się wielokrotnie, osiągając stężenia nawet rzędu 10-60, gdzie w istocie trudno dopatrzeć się obecności substancji czynnej. Świadczy to wyraźnie o tym, że leki homeopatyczne nie mogą być nośnikami konkretnej substancji, lecz śladu informacyjnego, który ona po sobie pozostawia. Taki wniosek potwierdzałby również fakt, że reakcja organizmu na lek homeopatyczny jest bardziej rozciągnięta w czasie, dotycząc ważniejszych narządów, gdy jest on bardziej rozcieńczony. Rodzi to natychmiast pytanie, jaki proces zachodzi w roztworze wodnym leku, że nawet praktyczny brak zastosowanego specyfiku nie obniża skuteczności leczenia. Odpowiedź na nie musi dać nam sama woda i jej specyficzne właściwości

Więcej w wrześniowym numerze NŚ (09/2016) str. 60-63.


(koniec cytatu)


W Lepsze Zdrowie o homeopatii pisaliśmy tutaj: Homeopatia, Rosnąca popularność homeopatii , Podobieństwa się przyciagają

 

PS.
1.
powiedz o www.LepszeZdrowie.info innym...

2.  

 

 

 

 



Wyszukiwarka
lokalna

Także w Komunikaty

Zapisz się na 
Biuletyn

(Twoje dane sa całkowicie bezpieczne,
za zapis -
upominek)

 

Twoja Ochrona Medyczna
Twoja Super Ochrona Medyczna

 Zdrowie i Fitness
Zobacz na Facebook'u

kawa dla zdrowia

Zdrowie ze ^ smakiem

Zdrowy biznes

 

  Widge

 

Otwórz serce

Share

Follow etsaman2 on Twitter

 

 

 


                    Wyszukiwarka lokalna Umożliwia wyszukiwanie wg stopnia dopasowania lub dat (patrz opcje wyników po wyświetleniu). 
                    Google aktualizuje swe indeksowane zasoby co pewien czas, zatem nie zawsze to, co się pokaże jest aktualne. Zawiera reklamy Google
.
  

                         Copyright Leszek Korolkiewicz 2007-19    admin( @ )lepszezdrowie.info   Zastrzeżenie i Polityka Prywatności 
                     Na tej stronie wykorzystujemy tzw. ciasteczka - małe pliki tekstowe (ang. cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. W każdej chwili możesz wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach swojej przeglądarki.  
                        
Korzystanie z naszego serwisu bez  zmiany ustawień dotyczących cookies, umieszcza je w pamięci Twojego urządzenia. Patrz Zastrzeżenie.