Jak lepiej?

Artykuł dyskusyjny. Ma dwie części: "pro" i "wątpiącą".

Gdy słuchałem prelekcji Nelly Radwanowskiej, np. "Jam Jest.....Świadomość, Wdzięczność, Kreacja"  czułem  jakby głos swojej duszy. 'Miód na serce'. Bo poszukując "uniwersalnej reguły zdrowia" od dawno zyskiwałem przekonanie, że zdrowie jest naszym naturalnym stanem, do którego możemy powrócić.
Pani Nelly to tylko przykład, bo obecnie wiele jest takich opinii. Przypomnę, że już ponad 100 lat temu  Wallace D. Wattles - nowożytny pionier w budowaniu w sobie świadomości zdrowia, pisał podobnie (zwłaszcza w książce „Nauka jak być bogatym” [lub tytuł "Naukowa metoda wzbogacania się”] oraz w  "New Science of Living and Healing".  W szczególności o niepotrzebnym skupianiu się na chorobach.

To nawet coś więcej niż tzw. uzdrawianie duchowe i wiele podobnych praktyk jak: afirmacje, reiki, Huna, metoda J. Silvy, Sedona Method (H. Dwoskin), sesje Hellingerowskie, leczenie po prostu … miłością,  praca z umysłem – wizualizacje, lub wyłączenie umysłu, Technikę Uwalniania wg Lestera Levensona, regresing (L.Żądło),  bioenergoterapia, medycyna informacyjna, Healing Codes Aleksa Lloyda,  muzykoterapia,  leczenie przez wybaczanie,  theatahealing, Meta Medycyna i Nowa Germańska Medycyna (dra Hamera), metoda dwupunktu,...
To sposoby na dokonywanie niemal ... cudów.
Książka Davida Spanglera „Sztuka dokonywania cudów” (‘Everyday Miracles”)  opisywała to w 1996 r. Czyż już wtedy nie mówiło się o fizyce kwantowej i interpretacji chorób jako sygnału, że powinniśmy się dostroić do tego, co oferuje nam Wszechświat? Albo prace Ruperta Sheldrake’a?

Gregg Braden napisał książkę Nauka Cudów a Bruce H. Lipton, doktor nauk biologicznych, pisał podobnie w bestsellerze The Biology of Belief: Unleashing the Power of Consciousness, Matter and Miracles.

Podobnie  takie książki jak „NLP i zdrowie" (Ian McDermott i Joseph O’Connor), David R. Hamilton „Uzdrawianie ciała za pomocą umysłu”, Serge Kahili King "Natychmiastowe uzdrawianie", "Matryca energetyczna Innowacyjne uzdrawianie" - Richarda Bartletta oraz dra Franka Kinslowa „Sekret natychmiastowego uzdrawiania  - wprowadzenie do Mocy Synchronizacji Kwantowej" i późniejsze - jako rozwinięcie koncepcji kwantowych.

Na pewno bliższe mi jest podejście do zdrowia jako pewnego rodzaju równowagi w człowieku niż medyczne bitwy o zdrowie na poligonie jego ciała i psychiki.

Skoro - wg wielu koncepcji rzeczywistość kształtowana jest przez myśl/intencje, to podobnie kształtowane może być i nasze zdrowie.
Rożne przypadłości mogą być indukowane przez nasze przekonania, blokady psychiczne, stres, zakodowane głęboko (nawet genetycznie) w nawykach i w śladach dawnych urazów. Wszystko (?) to można odblokowywać, czemu służą różne techniki. Ale nawet techniki, obrzędy, sposoby, przedmioty (‘gadżety dla umysłu’) są pomocne O ILE pomagają nam SKUPIĆ  się na nawiązaniu łączności ze swą idealną, prawdziwą tożsamością.  Zdrowie jest jej atrybutem.

Myślę jednak o czymś 'więcej', co nazywam ‘zdrowiem nieuwarunkowanym’. 

To filozofia, że wszystko JUŻ jest, pozostaje nam tylko wybrać, dostroić się… To kwestia poziomu świadomości.
Radykalnie wykłada to Bashar w  wielu swych wystąpieniach, np.  https://youtu.be/0xoav-blQts  (po angielsku).

O tych metodach, zwłaszcza dwupunktu pisałem kiedyś szerzej tutaj. (wykorzystałem powyżej niektóre fragmenty).

Pani Nelly Radwanowska kładzie nacisk na 'nic  nierobienie' (by nie było nieporozumień - zobacz jej nagrania, by wiedzieć o co chodzi), co koresponduje z tym, co postuluje metoda dwupunktowa, zwłaszcza Frank Kinslow.
Wioletta Szafoni  - praktyk 2p - mówi tak:

„Ja tylko podaję intencje do pola i oddaję się błogiemu niemyśleniu."

Widzę proces rozwoju metod, w którym same techniki mają tylko rolę pomocniczą,  a coraz bardziej dostrzega się rolę czystej świadomości i niedziałania (gubienia myśli).

To koresponduje z rozwojem fizyki kwantowej w ujęciu filozofii jedności wszystkiego.

To wszystko współgra, podoba mi się gdy patrzę na to 'oczyma duszy'.

Następnym  mottem dr Nelly jest aby nie polegać (za bardzo?) na lekarzach i doradcach - oprzeć się tylko na swym wnętrzu i świadomości. Dalej - by  niczego i nikogo nie osądzać. Postulat wręcz biblijny. Lecz jak daleko powinien sięgać?
O tych przekonaniach poniżej. I nie chodzi tylko o panią Nelly, ale i o wielu innych autorów głoszących podobne idealistyczne podejście. Nie mówię, że jest złe, ale czy wystarczające?

I tutaj właśnie zaczynają się moje 'sprzeczne uczucia' i część polemiczna tego artykułu.

Mam wątpliwości, czy można całkowicie przenieść ww. idee na szereg innych, poza zdrowiem, płaszczyzn naszego życia.

Jesteśmy istotami społecznymi. O ile rozumiem, że naprawę świata należy rozpocząć od siebie, to chyba nie tylko do tego powinniśmy się ograniczyć.

Wiem, że walka i skupianie się na wrogu czy ideach, które nie służą człowiekowi i sprawie , bo "zasila" tego wroga energetycznie.

Ale czy mamy zatem być tylko zapatrzeni we własne zadowolenie, w nasz pozytywny obraz świata? Czy nie popadamy w postawę aspołeczną a nawet w solipsyzm?

Niczego nie oceniać? Wiem: jeśli krytykujesz, to idee, postępowanie, a nie człowieka...

Czy jednak mamy pójść dalej  i z krytykowania postaw także mamy rezygnować?

Znana mądrość mówi " Dla triumfu zła potrzeba tylko, żeby dobrzy ludzie nic nie robili." (Edmund Burke).

Jesteśmy świadkami wielu manipulacji, jakich dokonują na ludziach politycy i ich usłużne media. Podobnie producenci ze swoją machiną marketingową. Zaprzęgnięta jest i nauka, religie, odpowiednio sterowana kultura.

To wszystko ma na celu dominację władzy - jak najbardziej scentralizowanej i bezwzględnej w zniewalaniu społeczeństw.

Ogłupianie ludzi na różne sposoby ma w swym instrumentarium wspieranie ich obojętności, ich bierność, owo niemyślenie, brak krytycyzmu. Właśnie na tym zależy rządzącym, by łatwiej przeprowadzać to, co im się tylko zamarzy.
Czy zatem pewne pięknoduchowe teorie, idealizacja świata, to (po części) aby nie wytwór takiej polityki?

Może część tak pięknych wizji i teorii, po linii wishful thinking, to sztucznie stworzone i podtrzymywane twory?
By odciągnąć uwagę od zakulisowych działań, rozbroić uwagę, urobić ...

Wiadomo że "gwałt się gwałtem odciska", że zasadniczo nie tędy droga do rozwiązań, ale...
Nie można z siebie robić durnia lub niewolnika na własne życzenie.

Mam wrażenie, że to prowadzi do znieczulicy, do naiwnej i głupiej poprawności politycznej i zgubnej zbytniej tolerancji.
Czy nie takie postawy doprowadziły do problemów z imigrantami w Europie, do zamieszek, a nawet aktów terroru i gwałtów?
Ofiary, zamachy, zabójstwa, ból, zniszczenia, strach - to wszystko istnieje realnie.

Asertywność może przybrać - w pewnych przypadkach - formę od biernego oporu do czynnej obrony.
W obronie też dochodzi do walki. Z historii mamy liczne  przykłady bitew i walk, które przyniosły pozytywne skutki dla świata i milionów ludzi - wojny w obronie kraju (np. z r. 1920, która uratowała Europę), walkę związków zawodowych (Solidarność), walki wyzwoleńcze w niektórych krajach kolonialnych, walka parlamentarna czy referendalna wobec złych rozwiązań, twarda obrona środowiska wobec zakusów przemysłowych, wygrane walki w sądach w słusznych sprawach, walka o prawa dzieci, itd., itd.

Gdy mówimy, że jesteśmy graczami w teatrze zdarzeń tego świata, to nie znaczy że mamy być tylko obserwatorem - odgrywamy swą rolę w pełni, cieleśnie i ze wszystkimi skutkami dla życia i zdrowia - mimo że w swej naturze  jesteśmy duchami.

Słynna rozmowa Kriszny z Arjuną z  Bhagavad Gita o podjęciu walki jest ilustracją tego, jak spojrzenie z wyższego pułapu uwidacznia cele większe niż dane życie.

Oczywiście - są osoby które w pełni zdają sobie sprawę z manipulacji, patrzą na świat oczami ducha, z wyższej  perspektywy, nie reagują złymi emocjami, ich świadome działanie opiera się na wyższych uczuciach a nie na ocenianiu i krytykowaniu.  Rozumieją względność  a nawet ułudę rzeczywistości. Nie synchronizują się z niskimi wibracjami świata.
Ale ile  jest takich ludzi?

Powracając na pole zdrowia. Jaki odsetek ludzi rozumie "metody kwantowe" (a nawet w ogóle wie o nich)?
W jakim odsetku te metody sprawdzają się wśród ich adeptów? Sądzę, że na dziś  w sumie bardzo niewielki.

Zatem, co z resztą ludzi? Powinniśmy widzieć sprawę w pełnym zakresie i ewolucyjnie: podstawowe usługi medyczne, prawidłowa wiedza medyczna, terapie komplementarne i dopiero w nich - w miarę rozwoju świadomości i odpowiedniej wiedzy - metody duchowe/energetyczne i samouzdrawianie...

Dlatego też w tym serwisie LepszeZdrowie.info podejmuję tematy edukacyjne oraz walczę z mitami i nadużyciami w zakresie pojmowania zdrowia i jego przywracania. Dlatego wspieram czynnie np. walkę Jerzego Zięby i jego pomocników o reformę polskiej służby zdrowia.

Powracamy do tytułowego dylematu: jak jest lepiej? Czy być introwertykiem, który zadawala się swoją idealną wizją świata, czy podjąć działania społeczne?  A może pytanie jest źle postawione?

Osobiście, wierząc w 'magię' do jakiej jesteśmy zdolni  stosując metody duchowe i energetyczne, zachowuję jednak możliwie dużą czujność, obserwuję świat, włączam się w akcje społeczne, które mogą ten świat zmienić na lepsze - wg mego rozeznania.

 

PS. Czy widziałeś już poprzednie Nowości?