Zdrowie

Odpowiedź z pozoru może wydać się głupia. Tym niemniej jest w niej cała esencja bycia zdrowym. Oczywiście, nie jest to proste - jak zwykle. Tym niemniej, nakład włożonej pracy zwraca się z grubą nawiązką. W każdym, możliwym aspekcie. Nasuwa się w takim razie kolejne pytanie: Jak nie chorować? Wiele lat obserwacji i praktyki poświęciłem na to abym był zdrowy aż do samej śmierci. Mimo, że technika, którą stosuje do dzisiaj, jest banalnie prosta - wymaga poważnego podejścia i pewnej konsekwencji w postępowaniu.

Zauważyłem już dość wcześnie, że osoby, które zbytnio "celebrują" stan swojego zdrowia - w najlepszym przypadku, popadają w lżejszą lub cięższą hipochondrię. No i są bardziej podatne na różne dolegliwości. Postanowiłem więc sobie (lata temu), że nie będę miał "organizmu". W sensie składowych. Ot, po prostu składam się z "człowieka" jako jednego kawałka. Bez tych wszystkich "podrobów". Jeżeli mi coś nawet dolegało - kładłem to jedynie na karb przejściowej niedogodności życiowej. Bez rozdziubywania przyczyn i możliwych wyników takiego stanu. Oczywiście, co za tym idzie - po pewnym czasie, w moim mózgu pojawiły się zmiany psychiczne. Tam, gdzie inni mają miejsce na te wszystkie wątroby, żołądki, serca, płuca czy inne części - u mnie naturalną koleją rzeczy, miejsca te uległy... opróżnieniu. Ustępując pewnie innym, ciekawszym tematom. Dzisiaj nie mam żadnych wątpliwości ci do stanu swojego zdrowia.

JESTEM ZDROWY!!! I będę zawsze!!! Bo tak chcę ja i mój nie-organizm.
Trening mózgu, który rządzi tym wszystkim, co inni mają w środku - jest prosty. Ale musi być konsekwentny. Mózg jest stosunkowo łatwowierny i... przyjazny - o ile wie się jak z nim rozmawiać. Ulegnie w końcu i przyjmie sugestię jako swoją prawdę.
A o to przecież chodzi. I to nie tylko w stosunku do swojego zdrowia...

z  Zdrowie  (tutaj w 2008 r.)