Jeszcze o wlewach “z perhydrolu”

Jeszcze o wlewach “z perhydrolu”

[ Przenoszę tutaj sukcesywnie stare notatki z Facebooka, które już są tam trudne do znalezienia (bez znajomości adresu) po tym, jak platforma zlikwidowała opcję notatek (artykułów) w poprzedniej formie. Pozostałości są na ogół pozbawione ilustracji i już tam nieedytowalne.
Poniższy tekst został pierwotnie opublikowany pod tym adresem na Zdrowie i Fitness Dla Ciebie, 15 maja 2020.

W tej wersji dodałem parę dodatkowych linków, natomiast w powołanym oryginalnym materiale niektóre linki mogą już nie działać.
Przeczytasz w 4 min. ]

Temat jak w tytule wciąż budzi wiele nieporozumień, które na ogół biorą się z niewiedzy oraz brania dosłownie słowa perhydrol (Hydrogen peroxide) - w wyobrażeniu czegoś strasznego, co zabija.
Jak do każdego działania terapetycznego i medycznego - należy podchodzić z odpowiednią starannością, w danym przypadku pod okiem lekarza czy innego kwalifikowanego specjalisty.
Zatem poniższy tekst ma tylko aspekt informacyjny - dla wyjaśnienia wspominanego niżej typowego nieporozumienia.

Temat był krótko wspomniany w ramach szerszego zagadnienia Wlewy dożylne ratujące zdrowie i życie.
Główne nieporozumienie wynika z pomijania stężenia perhydrolu o wartości 0,04 do 0,06%, co - wg wieloletniej praktyki - jest nie tylko bezpieczne, ale ma właściwości terapeutyczne polegające na uruchomieniu specyficznych enzymów tlenowych dla natlenienia komórkowego organizmu. Ma to znaczenie zwłaszcza w krytycznych stanach zagrażających życiu, np. przy niewydolności płuc.
Nabrało to też znaczenia przy obecnych ostrych stanach zapalnych płuc (przy covid-19), kiedy niektórych pacjentów podłącza się pod respiratory. Jak donosi coraz więcej lekarzy, jest to działanie wręcz niebezpieczne, ponieważ niefizjologiczne wciskanie pod ciśnieniem tlenu do już uszkodzonych pęcherzyków płucnych jeszcze bardziej je uszkadza i może doprowadzić do śmierci (co się zdarza).

W Polsce popularyzatorem wlewów z rozcieńczonego perhydrolu (najlepiej dotętniczych) jest Jerzy Zięba, który z tego tytułu jest szykanowany i wyśmiewany, że jakoby za metodą nie stoją “żadne badania naukowe”. Nie jest to prawda. W drugim tomie swojej książki “Ukryte terapie”, po opisie zastosowań zewnętrznych (str. 192-197), na stronach 197- 219 podaje 5 źródeł naukowych różnych autorów, ale przede wszystkim doświadczenia praktyków. Swoją wiedzę oparł głownie na wieloletnich badaniach i praktyce dra Charlesa Farra i jego zespołu na uniwersytecie Baylor w Teksasie. Przed nim i po nim badali to i inni, np. dr Edward Carl Rosenow, współpracownik kliniki Mayo, który napisał na temat takich wlewów i innych zastosowań H₂O₂ ok. 450 publikacji. Do tego że dziś trudno je znaleźć przejdę dalej.

Madison Cavanaugh w swojej książce The One-Minute Cure (#1 Amazon bestseller more than 15 times) pisze "...over 6,100 articles in European scientific literature have attested to the effectiveness of this simple therapy in not only killing diseased cells but also simultaneously revitalizing and rejuvenating healthy cells, thereby creating vibrant energy and well-being...” .
Autorka posuwa się do twierdzenia, że odpowiednio dawkowana wewnętrznie woda utleniona jest panaceum na niemal wszystkie choroby.

Są też książki o zastosowaniu H₂O₂ w leczeniu.
Ze znanych mi np. Amerykanina W. Douglasa „Uzdrawiające właściwości nadtlenku wodoru".
Pisał o tym nieco później Iwan P. Nieumywakin w swojej książce "Woda utleniona na straży zdrowia" (wspomina o tym też w “Endoekologii zdrowia”).
Wspomina o tym Roman Nowak w "Aktywny tlen w praktyce. Skuteczne kuracje" (w formie e-booka z ciekawej witryny www.vibronika.eu).

Jerzy Zięba wielokrotnie o takim zastosowaniu H₂O₂ mówił, ale ponieważ zlikwidowano mu kanał na YT, vimeo i konto na twitterze (cenzura, a także działanie hejterów), gdzie było ok. 700 nagrań, to już trudno do tego dotrzeć.
Zachował się skopiowany filmik Jerzy Zięba wielokrotnie o takim zastosowaniu H₂O₂ mówił, ale ponieważ zlikwidowano mu kanał na YT, vimeo i konto na twitterze (cenzura, a także działanie hejterów), gdzie było ok. 700 nagrań, to już trudno do tego dotrzeć.
Zachował się skopiowany filmik Do lekarzy o wodzie utlenionej podawanej dożylnie, gdzie autor omawia i pokazuje wlew na sobie (po raz któryś) w klinice w Rzeszowie (i wypowiedź innego pacjenta).
Dokładnie zastosowania, procedury, uwarunkowania J. Zięba opisuje w ww. rozdziale książki na kilkunastu stronach. Nie jest to więc jakaś wiedza tajemna. Oprócz teorii - ważne jest że metoda sprawdza się w praktyce i jest coraz częściej stosowana przez lekarzy - w Polsce niestety wciąż “w podziemiu”, ponieważ wybiega poza procedury dozwolone administracyjnie.
Ważne jest stosowanie dobrej jakości perhydrolu (bez zanieczyszczeń), nie nadaje się do tego woda utleniona 3% z apteki do zastosowań zewnętrznych (może mieć konserwanty).

Jeśli “nie ma żadnych badań naukowych", to dlaczego ich “nie ma”?
Wiadomo, koszt takiej kuracji jest minimalny i mogłoby się szybko okazać, że utrwalone w medycynie kosztowne procedury i leki stały by się w wielu przypadkach zbyteczne - psując biznes farmaceutyczny. Dlatego szereg prac naukowych, o których wiadomo że były, zostało ukrytych/usuniętych z Internetu (lub łącza przestały działać). Nikt też w mainstreamowej medycynie i farmacji nie kwapi się do przeprowadzenia odnośnych badań nad metodą, która nie przyniesie zysków. J. Zięba na koniec wspomnianego rozdziału pokazuje jak mało kosztowałyby odnośne badania naukowe w Polsce, do których zachęca, i jak to mogłoby potencjalnie zaoszczędzić budżetowi kosztów nieefektywnego leczenia.

____

PS. Czy widziałeś zakładkę nowości? To miesięczne zapisy przeglądów artykułów i wydarzeń.

Zdrowie i Fitness

Zdrowie ze ^ smakiem

Widge

Twój System